Voor culturele instituten heeft dit de nodige consequenties. Auteursrecht is nog van kracht tot 70 jaar na het overlijden van de oorspronkelijke auteur. Wanneer een museum een kunstwerk online zet, is het mogelijk dat het hiervoor toestemming van de auteurhouder(s) moeten vragen. Een webpagina online zetten is immers een vorm van publiceren. De laatste jaren besteedt de overheid hier enige aandacht aan, maar men moet nog werken aan typeringen rond het fenomeen internet, zodat het juridisch grondig afgedicht kan worden.
Naast auteursrechten blijkt privacy n van de grootste struikel-blokken voor eigenaren, beheerders en gebruikers van websites. Naast het feit dat er rechten en plichten zijn rond eigendom zijn er ook perikelen rond persoonsgegevens: gegevens die van jou zijn, moeten ook van jou blijven. De wet voor persoonsregistratie behoort hiervoor zorg te dragen. Toegang tot opgeslagen gegevens en de mogelijkheid hierop bezwaar te maken is ieders recht. Vele CRM (Customer Relation Management) tools voor het aanmelden van personen en hun gegevens kunnen deze goed en duidelijk afbakenen.
Een website is vandaag de dag niet slechts een sociaal bij-verschijnsel. Voor bedrijven is het meer dan een commercieel uithangbord en voor retailers meer dan een extra verkoopkanaal. Het is al heel snel al deze dingen en meer. Het beheren van een website is inmiddels voor vele bedrijven een fulltime activiteit die vele aspecten raakt. Het verschil weten tussen wat tot de public space hoort en wat public domain is, is eigenlijk noodzaak. Dat een openbare ruimte geen openbaar bezit is, mag best gecommuniceerd worden. Drvoor moet je weten wat van jou is en wat niet zomaar in de openbaarheid mag.
In een groeiende kenniseconomie delen mensen steeds vaker informatie met elkaar zonder dat zij zich bewust zijn van de rechten en plichten. Of zij er berhaupt recht op bepaalde informatie hebben, laten we even buiten beschouwing. Hechte communities onttrekken zich immers vaak aan zulke regels. Ondertussen gniffelen we wel stiekem over het ongeoorloofd downloaden van muziek. Ook kijken we er niet van op als iemand dit ronduit toegeeft. Vaak genoeg is de gebruiker zich er niet eens van bewust dat het illegaal is wat hij doet.
We zien nu ook dat aanbieders van illegale software, muziek en films zichzelf een identiteit aanmeten. Door een merk te zijn ben je beter te vertrouwen. Je bindt jezelf aan de gebruiker van de community waarin jij en de gebruiker zich bewegen. Een excuus is snel gemaakt.
Als oprecht bedrijf is het daarom ook zaak om, naast je identiteit, ook je andere eigendommen te bewaken. Fraude, diefstal en plagiaat zullen altijd plaatsvinden, maar je kunt daar meer rekening mee houden bij de constructie en ontwerp van een website. Delen van je site kunnen restricties hebben, zodat ze alleen toegankelijk zijn voor klanten of leden. Je kan publicaties redigeren voordat ze online worden weergegeven. Daarnaast hoef je niet al je communicatie via de site te laten verlopen. Denk aan e-mail of RSS-feeds (speciale informatie waar een gebruiker zich op kan abonneren). Als we weten dat wat op het internet staat niet van iedereen is, dan weten we in een praktische zin dat het internet ook niet voor iedereen is. Het altrustische of zelfs het anarchistische beeld van het internet heeft in feite nooit bestaan.
